Gedachtenboekje

Gedachtenboekje
Ken je dat, je bent aan het werk en opeens ontstaat er een gedachte, een kleine inspiratie of een gevoel gecombineerd met wat je ziet? Het overkomt mij vaak en sinds 2016 schrijf ik deze gedachten op en worden ze gepubliceerd op mijn persoonlijk website. Sommige stukjes zul je herkennen uit een blogje dat je van mij gelezen heb, daar lag dus op dat moment mijn inspiratiebron, veel plezier met lezen ❤

Auteur C.E.Kimmerle 27 Maart 2019
Is dit verhaal mooi of verdrietig vraag ik mij af? 
Elke dag rij ik langs de 209 van Hazerswoude nar Zoetermeer, het valt mij op dat een zwaan zo dicht aan de kant langs de weg zit. Hij zit daar gewoon maar toch is er iets wat mijn aandacht trekt. Op de terug weg naar huis zie ik hem nog steeds op de zelfde plek zitten met zijn hoofd tussen de vleugels op zijn rug, op zich geen rare houding voor een zwaan maar er hangt een energie om hem heen die anders is. Op weg naar de avond lessen zie ik hem weer en besluit de dierenambulance te bellen als hij er de volgende ochtend nog zit. Zo was het dan ook en de mevrouw van de dierenambulance vertelde mij na dat ze erheen waren gereden dat de zwaan eigenlijk niet veel mankeerde, hij gaat het water in als je dichterbij komt, eet ook. Geen rede om hem mee te nemen maar wel raar, daarom gaat ze op onderzoek uit. Het blijkt dat op deze plek een zwaan is doodgereden een paar dagen geleden en waarschijnlijk is dit het mannetje wat daar nu zit te wachten. Nu is het de vraag wacht hij, rouwt hij, is hij verdrietig, mist zijn vrouwtje of is het zonder emoties die wij met onze mensen emoties kunnen vertalen en is het gewoon instinkt of een heel ander soort emotie die wij in het rijtje van onze menselijke emoties niet herkennen? Het bleef maar door mijn gedachten zoemen tot ik ineens dacht waarom moet ik dit kunnen benoemen, waarom kan ik het niet gewoon als een ervaring bij mij houden? Zelfs in de poging om het niet te benoemen betrap ik mij zelf dat ik denk ik hou het gewoon bij als een mooie ervaring. Het is heel moeilijk om ervaringen los te koppelen van wat ik vindt, van wat wij in onze leefomgeving hebben geleerd, los te koppelen van de normen en waarden die heersen in onze leefomgeving. Voor mij is het op dit moment genoeg om de bewustwording dat mijn emotie maar EEN emotie is die ik ervaar en geen wet voor dat het zo is. Bijvoorbeeld leven wij bewust of onbewuster elke dag met de angst voor de dood, klampen ons vast aan het leven, in andere culturen is het een eer om het leven te mogen geven voor een doel, strijd, …
Wij kunnen dat misschien wel begrijpen maar het is voor ons met onze manier van denken en ervaren te anders om te voelen en ervaren. In andere culturen bestaan hele andere gezinsculturen, manieren, gedragsregels, leef ritmes en doelen en daarmee een hele andere ervaring, identificatie en beoordeling van emoties.
Lees maar het verhaal van de mooie bloem Amaryllis die wij allemaal kennen. Ik had tot ik dit verhaal leerde kennen altijd een kerstgevoel bij deze bloem maar haar verhaal is heel anders.
Amaryllis was een betoverend meisje. Haar donkerbruine krullen dansten bij iedere stap die ze zette. Haar blozende wangen en amandelvormige ogen deden menig mannenhart sneller slaan. Amaryllis woonde aan de voet van een berg en maakte dagelijks een wandelingetje. Ze genoot van de geur van het gras en de bloemen die op de helling van de berg groeiden. Op een dag ontmoet ze de schaapherder Alteo. Ze wordt op slag verliefd op de grote stoere man met zijn door de zon gebruinde huid. Alteo heeft echter alleen maar oog voor de bloemen die ze geplukt heeft. ‘De vrouw die mij een nieuwe bloem brengt, schenk ik mijn liefde,’ deelt hij Amaryllis mee. Hevig teleurgesteld gaat Amaryllis naar huis. De man waar ze zo verliefd op is, blijkt onbereikbaar! Ze is ten einde raad en vraagt hulp aan het Orakel van Delphi. Die vertelt haar dat ze een gouden pijl uit de tempel moet stelen om zichzelf voor de hut van Alteo te verwonden. Amaryllis doet wat haar is opgedragen en die avond loopt ze naar Alteo’s hut. Ze steekt de pijl vastberaden in haar borst. Terwijl de eerste bloeddruppels als een rode plas op het groene gras vallen, spreekt ze haar liefde voor Alteo uit. Alteo reageert niet en wanhopig keert Amaryllis huiswaarts. Iedere nacht strompelt ze naar de hut van Alteo en doorboort ze haar borst en hart met de gouden pijl. En iedere nacht druppelt er meer bloed op het gras.
Op de dertigste dag gebeurt er een wonder. Als ze bij het hutje van Alteo is, is de bloedplas verdwenen en pronkt er op die plek een grote rode bloem met wijd open bloemkelk op een zware, stevige stengel. Ze plukt de bloem en roept: ‘Alteo, Alteo ik heb een nieuwe bloem voor je!’ De nieuwsgierige Alteo doet de deur open, ziet de wonderschone bloem met haar fluweelzachte bloembladeren en knielt voor Amaryllis neer. Huilend van geluk vallen ze elkaar in de armen.


© 2024 

Alle rechten voorbehouden | Yoga Studio Citta

Auteur C.E.Kimmerle 2 Maart 2019

Intelligentie vanuit het hart 
Kracht en doorzettingsvermogen zijn prachtige tools om je doel te bereiken. Maar er is meer, zonder je gevoel voor de kwaliteit van de tijd, de rijpheid van het moment kun je soms je doel voorbij gaan. De yoga leert ons dit in het balans houden tussen Manas, de denker en Buddhi intelligentie vanuit het hart. Ook leert de yoga ons in geval van twijfel volg altijd je hart.

© 2024 

Alle rechten voorbehouden | Yoga Studio Citta

De eerste daagjes van het nieuwe jaar 2019
Auteur C.E.Kimmerle 8 Januarie 2019

© 2024 

Alle rechten voorbehouden | Yoga Studio Citta

Na kerst, oud en nieuw, het samen zijn met familie en vrienden, tijd voor elkaar even een paar dagen rust, tijd om nadenken. Wat hebben de gebeurtenissen en belevingen van het afgelopen jaar gebracht? Eigenlijk is in het begin van het afgelopen jaar voor mij een grote eyeopener geweest om zo als de Chinese filosofie ons leert het leven te zien in het ritme van de natuur. Waar sta je nu? Lente, zomer, nazomer, herfst of winter? Wat is de kwaliteit van jou levensseizoen, voldoe je daaraan, heb jij je mee ontwikkeld, gemerkt dat er een overgang naar een nieuw seizoen is? 
Al vanaf de overgang van lente naar zomer begint de min of meer bewuste zoektocht naar het “ware ik ”. Nu ik in de herfst zit, komt een bewustwording naar boven dat de richting van dit bewustwordingsmodel gewoon niet klopt. Hoe kan ik het “ware ik” vinden als wij er vanuit gaan dat alles één is. Het ik gezien als een “complex zelf” dat onderhevig is aan een continue verandering geeft een heel ander uitgangspunt voor het denken. Ook de scheiding tussen het Zelf en ego is een scheiding. Je ik staat in een complexe verbinding, samensmelting met het Zijn, met gestorvenen en nog niet geborenen, de natuur. Het ik, gemanifesteerd in het lichaam (energie die materie heeft aangenomen) is één, is in interactie met de energie die haar materie heeft verlaten of (nog)niet heeft aangenomen. De zoektocht is dus niet meer een zoeken naar het “ware ik” maar het “ware wij” en het antwoord op de vraag welke betekenis het ik dat zich binnen het wij bevind heeft. Deze kan dus nooit losgekoppeld staan van de verbinding met het continuüm. De 4de dimensie, de eenheid met het continuüm, is voor de mens niet direct te ervaren maar door bewustwording kunnen wij de waarnemingen uit de 4de dimensie in het dagelijkse leven integreren. Je kunt haar nooit echt begrijpen omdat het buiten het vermogen van de directe beleving van mensen ligt. Dat er meer is dan dat wat onze zintuigen kunnen opnemen komen wij haast dagelijks tegen. Zo als bijvoorbeeld een hond die het geluid van een hondenfluitje hoort die wij niet horen, toevalligheden, synchroniciteit. Wij kunnen ons de 4de dimensie voorstellen als het huis van de ziel, het depot waar alle kennis is opgeslagen. Alles is energie die invloed heeft op elkaar, wij mensen bij voorbeeld zijn in deze kijk op het leven energie die materie heeft aangenomen. Energie kan niet verloren gaan, wel veranderen, de wet van behoud van energie. Het blijft nog een beetje vaag, daarom wil ik de kennis van een man die als niet *spiritueel wordt gerespecteerd aanhalen. Steven R Covey, ik denk bij iedereen wel bekend met zijn beroemdste werk de 7 eigenschappen van effectief leiderschap, heeft er een 8ste eigenschap bijgeschreven. Die uitgaat van een model van 4. Hij stelt, de complete mens manifesteert zich op 4 corresponderende wijzen: het hoofd, staat voor leren, denken; het hart staat voor passie en uit zich in optimisme, enthousiasme, en emotionele gebondenheid; het lichaam vertoond het fysieke; de ziel de motor achter zingeving en ertoe doen. Ook mijn Vader, Heinz Kimmerle heeft al in 1983 in "Entwurf einer Philosophie des Wir. Schule des alternativen Denkens" reeds de urgentie om ons denken te veranderen beschreven. We moeten ons hoe dan ook op een radicaal andere manier tot de wereld, tot elkaar en tot onszelf gaan verhouden zei Heinz toen al , hij schetst een ontwerp voor een filosofie van het ‘wij’. Hij noemde het om denken in een samen denken met de natuur, ecosofie, integrale ecofilosofie of universele filosofie. Wij denken in landen, continenten, grenzen en verschillen in een tijd waar grenzen al lang niet meer beteken wat ze bijvoorbeeld 10, 50 of 100 jaar geleden betekende, het woord blijft, maar haar betekenis is veranderd. Het is nu aan ons om de veranderde betekenis te begrijpen en integreren in het leven. Wat een botsing in het denken, wat een verwarring de ontwikkeling gaat naar een geheel, grenzen overschrijdend en het denken blijft in mijn land jou land mijn cultuur, jou cultuur, mijn visie, jou visie, wij zijn toe aan het wij.
Bijvoorbeeld vliegtuigen sneltreinen, het internet hebben de grenzen vervaagd, veranderd, overschreden. Is het nieuw dat grenzen worden overschreden, is het van deze tijd of is alleen de manier waarop de grenzen worden overschreden van deze tijd, was er niet altijd al een geheel, hebben wij mensen niet de grenzen bedacht en daarmee grenzen gecreëerd die er vanuit de natuur helemaal niet zijn? Het wordt in mijn gevoel meteen begrijpelijker waarom er in de wereld steeds strijd en worsteling is over grenzen. De mens als onderdeel van de natuur is een met de natuur, de kosmos, het universum. Een instinctieve, diep van uit het innerlijke zijn gewortelde strijd naar eenwording, belemmering in het Zijn door grenzen, verschillen, afsplitsingen, tweeheid, niet een zijn.
Daarmee wil ik niet zeggen dat er geen grenzen zouden mogen zijn en dat wat van mij is niet van jou is maar een anders denken over ik en jij , mij en jou. Filosofie is geen geloof maar vind telkens haar wortel in het geloof of soms juist niet geloof, als wij kort denken aan de vele overeenkomsten binnen verschillende geloven die in verschillende tijdperken , continenten, landen zijn ontstaan zonder iets van elkaar af te weten voel ik mij weer gesterkt in het denken dat alles een is en het denken in grenzen ons gevangen houd. Bijvoorbeeld de christelijke 10 geboden en de Yama`s wn Nyyama’s uit de Yogafilosofie hebben zo veel overeenkomsten. Nondualisme uit de Yogafilosofie en de grond gedachte I am because we are uit de Afrikaanse Ubuntu filosofie. De elk mens bezighoudende vragen wie en wat wij zijn, Zijns vragen komen voort uit de grenzen uit het delen, als er een ik en een jij is, wie ben ik dan en wie ben jij, als er één is, is, één zijn is, zijn wij wie wij zijn. Eric Bolle haalt in zijn boek afscheid van wat nooit is geweest een gedicht van Cellan aan waarin het een zijn al wordt verstoord door ervan uit te gaan dat wij zijn. Het zijn is een illusie. “Die Welt ist fort ich muss dich tragen”. De strijd, angst, worsteling ontstaan in de gedachte dat wij zijn, Eric Bolle schrijft : Misschien is dat het zijn zelf, afscheid nemen van wat nooit is geweest. Goethe geeft ons een voorbeeld dat wij de scheiding tussen een en tweeheid helemaal niet hoeven te maken in zijn gedicht;

Ginko Bilboa

Dit blad van een boom, die vanuit het Oosten.
Mijn tuin werd toevertrouwd,
schenkt wetende een zinvol geheim,
waarmee 'ínzicht' wordt opgebouwd.

Is het één levend wezen,
dat zich binnen zichzelf verdeelt?
Zijn het twee, die ervoor kozen,
als één te verschijnen in beeld?

Zulke vragen te beantwoorden,
vond ik terecht en vol van zin,
voel je niet aan mijne verzen,
dat ik zelf één en dubbel ben?
Om de gedachte van het wij in het leven te integreren is de verbinding met de natuur, de jaargetijden een goede steun of leidraad. Ook helpt het om het woordje ik te vervangen met er. Bijvoorbeeld er is stress niet ik heb stress, dit geeft een stukje ruimte om te ervaren dat het ik niet een afgezonderd eilandje is maar verbondenheid met haar omgeving heeft. Een andere gedachte om de eenheid met het continuüm te ervaren is in een boekje van Eric Bolle heel leuk geschreven, vervang het woord grens met verbinding. De grens tussen jou en je omgeving, je huid, is je verbinding. 

Lieve yogi’s en yogini’s mijn goede voornemen voor dit jaar is: Ik is wij.

17-10-2018
De Zwaluwen zijn richting zuiden vertrokken, ze hebben zich niet laten misleiden door de nog zo heerlijk warme zon. De dagen worden korter, het is tijd om te gaan. Ik mis de Zwaluw en stiekem in mijn hart begin ik al te wachten op de lente en dat ze er weer zijn. Zo loop ik de stal al bijna uit, keer mij nog even om en zie een Mus, trots op haar mooie plek, in het nest van de Zwaluw zitten… bijna voorbij gelopen. Fijn dat jij er bent.
 
14-10-2018
De laatste bloeiende rozen, naast een prachtige bloem zie je al de eerste rozenbottel. Lang niet elke roos wordt een rozenbottel.
 
Vrijdag 12 oktober
De tijd lijkt sneller te gaan dan ik. Niet het gevoel overal achteraan te rennen, niet gejaagd maar reactief, ik vraag mij af waarom. Na even denken besefte ik dat ik nog in zomermodus ben, de bruisende Yang energie in mij maakt plannen, plant, doet maar voert niet uit. Het is herfst, Yin energie versterkt, de tijd van oogsten is al weer voorbij, er hangen nog een paar appels aan de boom maar de meeste zijn er al af, de akkers zijn al weer klaargemaakt voor de winter. Het idee van nu berusten, naar binnen keren en genieten van wat geoogst is, wat zich heeft ontwikkeld in het leven; loslaten wat er niet meer toedoet, tot je kern komen, tot dat wat je zelf bijzonder maakt is een fijne en ook belangrijke tijd. Maar ik voel mij belemmerd als ik niet “mag” zaaien. Toen zag ik de eerste rozenbottel en dacht daarbinnen in zitten de zaadjes al die in het voorjaar weer gaan kiemen. Het kiemen is in de lente maar de zaadjes, als ze niet van mensenhand worden gezaaid, vallen nu met de rozenbottel, appel, besjes… al op de grond en maken deel uit van het proces door de winter heen naar de nieuwe lente waar ze mogen kiemen. In rust zich laten ontwikkelen wat nieuw leven kan worden. 
Wat een heerlijke boodschap, dank je wel lieve rozenbottel.

 
© 2024 

Alle rechten voorbehouden | Yoga Studio Citta

Share by: